Uchwyty spawalnicze TIG

Podczas wyboru uchwytu TIG do spawarki MMA lub migomatu ważne jest uwzględnienie kilku aspektów, gdyż standardowo te urządzenia nie są przystosowane wprost do spawania metodą TIG. Przede wszystkim, ważne jest sprawdzenie kompatybilności spawarki z funkcją TIG. 

W przypadku kompatybilności, zalecany jest uchwyt TIG z zaworkiem do regulacji przepływu gazu, umożliwiający precyzyjną kontrolę procesu spawania. Jeżeli spawarka obsługuje funkcję TIG Lift, odpowiednim rozwiązaniem będzie uchwyt TIG lift, eliminujący konieczność użycia wysokiego napięcia do zapłonu łuku.

Niezbędne jest również upewnienie się, że uchwyt posiada zawór do kontrolowania przepływu gazu ochronnego, zazwyczaj argonu.

Długość uchwytu i wygoda użytkowania, a także rodzaj złącza, np. wielkość wtyku prądowego  zależy od konkretnego urządzenia. 

Podsumowując należy szukać uchwytu TIG Lift "z zaworkiem".

Uchwyt spawalniczy TIG składa się z kilku elementów, które zapewniają jego funkcjonalność i efektywność w procesie spawania.

Dysza gazowa:

Dysza gazowa, najczęściej ceramiczna, kieruje strumień gazu osłonowego do obszaru spawania chroniąc go przed reakcjami z otoczeniem.

Łącznik prądowy i tulejka zaciskowa:

Te dwie części odpowiadają za utrzymanie elektrody w miejscu.

Pierścień izolacyjny:

Pierścień izolacyjny jest ważnym elementem, który chroni użytkownika przed porażeniem prądem, izolując elementy przewodzące prąd.

Korpus uchwytu:

Korpus uchwytu łączy wszystkie elementy i zapewnia ergonomiczny chwyt podczas spawania.

Osłona elektrody (tzw. "korek TIG"):

Korek TIG chroni elektrodę przed uszkodzeniami mechanicznymi i zapewnia jej dłuższą żywotność.

Złącze kabla sterowania i złącze kabla spawania:

Złącze kabla sterowania przekazuje sygnały uruchomienia i zdalnego sterowania, natomiast złącze kabla spawania odpowiada za doprowadzenie gazu osłonowego i prądu spawania do uchwytu.

Złącza wyjścia i wejścia płynu chłodzącego:

W modelach chłodzonych cieczą, te złącza są niezbędne do cyrkulacji płynu chłodzącego, aby utrzymać odpowiednią temperaturę uchwytu.

Włącznik zasilania i osłona włącznika:

Włącznik zasilania umożliwia łatwe włączanie i wyłączanie uchwytu, a osłona włącznika chroni go przed uszkodzeniami.

Rękojeść uchwytu:

Rękojeść uchwytu jest zaprojektowana tak, aby zapewnić użytkownikowi wygodę i kontrolę podczas pracy z uchwytem TIG.

Przy wyborze uchwytu spawalniczego warto rozpocząć od ustalenia typu uchwytu, który najlepiej spełni nasze potrzeby. Uchwyty TIG można klasyfikować do dwóch głównych kategorii, które obejmują:

SR9, SR17, SR26 - Uchwyty chłodzone gazem osłonowym

Charakteryzują się mniejszą obciążalnością prądową, do 200 A.

Są idealne dla precyzyjnych prac spawalniczych, szczególnie przy łączeniu mniejszych elementów.

Ze względu na swoje właściwości są często wykorzystywane w pracach o mniejszym natężeniu prądu.

SR18, SR20 - Uchwyty chłodzone cieczą

Przeznaczone do prac o większym natężeniu prądu, z obciążalnością prądową dochodzącą do 400 A.

Wymagają stosowania systemów chłodzenia cieczą, co sprawia, że są bardziej odpowiednie dla intensywnych prac spawalniczych.

Znajdują zastosowanie głównie w zakładach produkcyjnych, gdzie wymagane jest intensywne spawanie.

Z reguły uchwyty spawalnicze kończą się trzema elementami: wtykiem spawalniczym, sterującą wtyczką oraz przewodem gazowym. W przypadku uchwytów chłodzonych cieczą dołączane są również wężyki systemu chłodzącego. Odrębną kategorię stanowią uchwyty TIG z zaworkiem, które zwykle nie mają przewodów sterowniczych, a jedynie wtyk spawalniczy i wężyk gazowy.

Należy zwrócić szczególną uwagę na wtyk i wtyczkę sterującą, będące kluczowymi elementami uchwytu. W uchwytach używane są typowe wtyki spawalnicze, jak ŁP35 czy ŁP50, które muszą być zgodne z gniazdem prądowym w naszej spawarce. W razie potrzeby, można zastosować stosowną przejściówkę, lecz ważne jest, aby zapewniała ona dobrą łączność i nie powodowała zakłóceń w działaniu uchwytu, co mogłoby prowadzić do przegrzewania się połączenia i uszkodzenia gniazda w spawarce.

Kwestia wtyczki sterującej jest bardziej złożona. W uchwytach występują różne wtyczki, z dwoma, trzema, a nawet czterema bolcami, mogącymi być okrągłymi, płaskimi itd. Różnorodność tych elementów sprawia, że nie zawsze ten sam uchwyt będzie pasował do różnych maszyn. Rodzaj wtyczki zależy od typu mikroprzełącznika w uchwycie (ilość przycisków) oraz od rodzaju gniazda sterującego w urządzeniu, co wiąże się z dostępnymi funkcjami. Im bardziej zaawansowane jest urządzenie umożliwiające sterowanie z uchwytu, tym bardziej skomplikowane jest gniazdo sterujące.

W metodzie spawania TIG (Tungsten Inert Gas) najczęściej stosuje się biegunowość prostą (DCEN - Direct Current Electrode Negative), co oznacza, że elektroda wolframowa w uchwycie TIG jest podłączona do bieguna ujemnego (minus), a przewód z uchwytem masowym jest podłączony do bieguna dodatniego (plus) spawarki.

Taka konfiguracja pozwala na odpowiednie rozłożenie ciepła na spawanym materiale. Stosowanie biegunowości ujemnej dla elektrody pomaga także w zminimalizowaniu zużycia elektrody wolframowej podczas spawania.