Stal niestopowa, znana również jako stal węglowa, to rodzaj stali, która zawiera głównie żelazo oraz węgiel, a także niewielkie ilości innych pierwiastków, takich jak mangan, siarka, fosfor czy krzem. Jest jednym z najpowszechniej stosowanych materiałów konstrukcyjnych na świecie i znajduje szerokie zastosowanie w wielu dziedzinach, w tym w budownictwie, motoryzacji, produkcji maszyn, a także w produkcji narzędzi i wyrobów konsumenckich. Stal niestopowa występuje w różnych stopniach wytrzymałości i twardości, co umożliwia dopasowanie jej do konkretnych wymagań aplikacyjnych. Jest ona jednym z najważniejszych materiałów konstrukcyjnych w przemyśle i odgrywa kluczową rolę w wielu dziedzinach gospodarki.
Stal drobnoziarnista to rodzaj stali, której mikrostruktura charakteryzuje się drobną, ziarnistą budową. Ta specyficzna struktura mikrokrystaliczna może być osiągnięta poprzez odpowiednie procesy obróbki cieplnej i mechanicznej, takie jak kontrolowane wyżarzanie i walcowanie, które prowadzą do zmniejszenia wielkości ziaren metalu. Stal drobnoziarnista jest szeroko stosowana w przemyśle, zwłaszcza tam, gdzie wymagana jest duża wytrzymałość i trwałość mechaniczna przy minimalnej masie materiału. Jest ona popularna w produkcji konstrukcji lotniczych, samochodowych, narzędziowych, a także w budownictwie i inżynierii maszynowej.
Stal S690 to rodzaj wysokowytrzymałej stali konstrukcyjnej, która charakteryzuje się bardzo wysoką granicą plastyczności oraz wytrzymałością na rozciąganie. Oznaczenie "S" w nazwie oznacza, że jest to stal konstrukcyjna, a liczba "690" odnosi się do minimalnej granicy plastyczności wyrażonej w megapaskalach (MPa). W przypadku stali S690, minimalna granica plastyczności wynosi 690 MPa. Jest powszechnie stosowana w konstrukcjach, gdzie wymagana jest bardzo wysoka wytrzymałość i trwałość, takich jak konstrukcje mostów, wież, maszyn, czy konstrukcje morskie. Jest również popularna w przemyśle petrochemicznym, energetycznym i wiatrowym, gdzie wymagane są materiały o wysokiej wytrzymałości i odporności na warunki środowiskowe.
Grupy FM (filler material) w kontekście normy EN ISO 9606 są klasyfikacją spoiw stosowanych przy spawaniu stali i stopów niklu. Obejmują one zestawy spoiw o podobnych właściwościach, które są dedykowane do spawania konkretnych materiałów podstawowych. Dzięki temu, spawacz, który posiada uprawnienia w danej grupie FM, jest kwalifikowany do spawania szerszego zakresu materiałów, co eliminuje konieczność zdawania osobnego egzaminu na każdy rodzaj stali czy stopu niklu. Każda grupa FM jest przypisana do określonych materiałów podstawowych i obejmuje spoiwa, które są odpowiednie do danego zastosowania. Takie grupowanie materiałów dodatkowych ułatwia zarówno proces egzaminacyjny, jak i zapewnienie odpowiedniej jakości spawanych połączeń.
Spawanie pachwinowe to metoda łączenia elementów metalowych, w której spoina jest wykonywana wzdłuż krawędzi styku dwóch elementów, tworząc połączenie o charakterystycznej formie wklęsłej. Spoina pachwinowa jest zazwyczaj stosowana w połączeniach poziomych lub połowicznie pionowych. W trakcie spawania pachwinowego łuk spawalniczy jest prowadzony wzdłuż krawędzi styku elementów, co umożliwia równomierne rozprowadzenie materiału spoiwa i uzyskanie solidnego połączenia.